نگرانی فعالان عرصه تبلیغات توریسم استرالیا

گردشگران خارجی نگاه مثبتی به مردم استرالیا ندارند

توریست‌های خارجی مردم استرالیا را افرادی بی تفاوت و غیرقابل اعتماد می‌دانند.

 خبرگزاری میراث فرهنگی ـ بین الملل‌ـ‌ اگرچه مردم استرالیا خود را مردمانی سرگرم کننده، جالب و آسان‌گیر می‌دانند، اما این چیزی نیست که بقیه مردم جهان درباره آن‌ها فکر می‌کنند.

 در جریان برگزاری کنفرانس بزرگ گردشگری استرالیا، و براساس نتایج بررسی کارشناسان یک موسسه تحقیقات گردشگری روشن شد که مسافران خارجی در استرالیا مردم این کشور را افراد غیر‌قابل اعتماد می‌دانند که  روحیه کمک و ارزش اعتماد کردن ندارند.

استرالیا 50 میلیون توریست هندی را هدف قرار داده‌است

درآمد صنعت گردشگری استرالیا از محل گردشگران هندی از867 میلیون دلار درسال درصورت جذب 50 میلیون توریست هندی، تا پایان دهه جاری به 2.3 میلیارد دلار استرالیا افزایش می‌یابد.

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ مقامات گردشگری استرالیا درجریان طرح استراتژیک تازه خود جذب 50 میلیون توریست هندی را که پیش‌بینی می‌شود تا سال 2020 به خارج از کشور سفر کنند، هدف قرار داده است.

به گزارش خبرگزاری رسمی مالزی، طرح استراتژیک توریسم استرالیا که با عنوان " برنامه استراتژیک هند2020 " مشخص شده، پیش بینی می‌کند که سالانه 300 هزار گردشگراز کشور هند به استرالیا سفر می‌کند که طرح‌های جاری برای افزایش تعداد پروازمیان دو کشور و ایجاد تولیدات و خدمات تازه گردشگری ویژه و مورد علاقه گردشگران هندی دراین برنامه استراتژیک در نظر گرفته ‌شده‌است.

این طرح قراراست به صنعت گردشگری استرالیا برای حداکثر نفوذ در بازار بالقوه هند، از طریق جستجوی بازارهای تازه وشناسایی راه‌های موثر در این بازار منحصر به فرد و رو به رشد جهانی، کمک کند.

"مارتین فرگوسن" وزیرگردشگری استرالیا گفت:«هند یکی از بازارهای گردشگری جهان است که سریع‌ترین میزان رشد را در بخش اعزام گردشگر خارجی دارد و پیش‌بینی می‌شود که این تعداد تا سال 2020 به 50 میلیون گردشگر افزایش یابد.»

طرح استراتژیک توریسم استرالیا که با عنوان " برنامه استراتژیک هند2020 " مشخص شده، پیش بینی می‌کند که سالانه 300 هزار گردشگراز کشور هند به استرالیا سفر کند.

وی افزود:«سال گذشته هند از طریق سفر گردشگران خود 867 میلیون دلار استرالیا به اقتصاد کشور کمک کرد و می توان  پیش بینی کرد که سهم بالقوه این کشور تا پایان دهه به سالانه 2.3 میلیارد دلار افزایش یابد.»

وی همچنین بازار هند را بازاری متفاوت خواند و گفت:«بازار گردشگری هند به هیچ وجه به بازار چین یا دیگر بازارهای بزرگ جهانی شباهت ندارد زیرا اولویت هندی‌ها برای سفر به استرالیا از نظر مدت زمان سفر، کوتاه‌تراز دیگر مسافران و گردشگران دربازارهای جهانی است. با توجه به وجود تعداد بی‌شماری از گردشگران هندی که علاقه به سفر به مقصدهای کوتاه تر دارند، استرالیا یک اولویت برتر است.»

مقامات توریسم استرالیا درهمین راستا کمپین محلی "نمسته استرالیا" را طی سال 2010 -2011 به راه انداختند و امسال نیز قرار‌است کمپین دیگری با شعار "جایی شبیه به استرالیا وجود ندارد" برای جذب توریست‌های هندی برگزار کنند.

این کمپین‌ها که در شهرهای دهلی و بمبئی و دیگر شهرهای بزرگ هند برگزار می‌شود، طبقه متوسط وگردشگران موجود دراین طیف اجتماعی را به عنوان مصرف کننده اصلی و اولیه در بازار توریسم مخاطب قرار می‌دهد.

انتهای خبر/ خبرگزاری میراث فرهنگی / کد خبر: 99039

دین در استرالیا

تا پیش از ورود اروپائیان به این منطقه بومیان استرالیا دین سنتی خود را داشتند ولی امروزه اکثر مردم به مسیحیت گرویده اند. با آغاز مهاجرت اروپائیان، فرقه های گوناگون مسیحیت در این کشور به فعالیت پرداختند و در نتیجه فعالیت این گروه ها افراد بیشتری به این دین گرویدند. بر اساس آمار سال 2011 منتشره در ژوئن 2012 مسیحیت هم اکنون دین 1/61% ساکنین استرالیاست که این رقم نسبت به 9/63% در سال 2006 کاهش 6/2% را نشان می دهد. بعد از مسیحیت بودیسم با 5/2% ، اسلام با 2/2% و هندویسم با 3/1% در مرتبه های بعدی قرار دارند. 3/22% از مردم نیز اعلام کرده اند هیچ دینی ندارند. حدود 5/8% بقیه نیز در زمره سایر ادیان از جمله یهودی قرار گرفته اند.

اما اصولاً استرالیا جامعه‌ای غیرمذهبی است و مذهب رسمی ندارد. بر اساس قانون اساسی استرالیا، دولت اجازه ندارد قانونی تصویب نماید که طبق آن مذهبی در کشور ایجاد گردیده یا مذهبی به مردم تحمیل شود. قانون اساسی استرالیا دولت را از تصویب قانونی که آزادی مذاهب را برای انجام امور دینی سلب نماید، منع نموده است. در قانون اساسی استرالیا تأکید شده است که هیچگونه آزمایش یا سؤال مذهبی برای احراز مسئولیت عمومی برای داوطلبین جایز نیست. بر این اساس در استرالیا اقلیت مذهبی تعریف نشده و هیچ یک از پیروان مذاهب مختلف حاضر در استرالیا به عنوان اقلیت مذهبی خوانده نمی شوند.

فرهنگ و سیاست چندفرهنگی در استرالیا

از ویژگی‌های مهم استرالیا گوناگونی جمعیت در نتیجه مهاجرت از کشورهای مختلف جهان است. این ساختار جمعیتی که فرهنگ و زندگی انگلیسی در آن نقش مستقیم دارد از نظر فرهنگی دنباله‌رو فرهگ غربی و متأثر از آن است. اما به لحاظ جغرافیایی در منطقه آسیا قرار گرفته است و شرایط خاص منطقه و آسیا تأثیر مستقیم در ارکان های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آنان دارد تا جاییکه این کشور با اعلام قرن بیست و یکم به عنوان قرن آسیا چشم انداز 20 ساله برنامه خود را بر مبنای حضور در آسیا و تعامل با کشورهای آن بنا نهاده است.

بومیان یا همان ساکنان اصلی استرالیا اولین قربانیان حضور مهاجران غربی بودند. آنان حاضر به پذیرش حاکمیت فرهنگی اجتماعی غربی ها نشدند و در این راه بسیاری از آنان قتل عام یا از سرزمین های خود به نقاط دورتر رانده شدند. حاکمیت آنگلوساکسون ها با اعمال سیاست استرالیای سفید (White Policy  ) که مبنای آن سیاست جذب و شبیه سازی (Assimilation ) بود از سال 1901 آغاز و تا سال 1960 ادامه داشت. بر اساس این سیاست ورود مهاجرین غیراروپائی ممنوع شد و همزمان درصدد جذب و هضم مهاجرین غیرروپائی ساکن به فرهنگ و زبان غالب بود. در این راستا سفیدپوستان استرالیا تعداد زیادی از کودکان بومی این کشور را به دلایل مختلف از خانواده هایشان جدا کردند و در خانه ها و تحت سرپرستی خانواده ای سفیدپوست تربیت کردند. انگیزه اصلی ایشان این بود که با جذب کودکان بومی در جامعه اروپائی بیش از یک یا دو نسل نسبت به نفی و از بین بردن نسل بومیان اقدام شود. آنها برای تحقق این امر برخی را به خارج از استرالیا فرستادند، ملاقات با خانواده هایشان را ممنوع کردند و اجازه ردیابی را به والدین آنها ندادند و جالب آنکه همه این موارد طبق قانون صورت می گرفت. این گروه ها امروزه به نسل های ربوده شده (Stolen Generation) معروفند. این امر در تاریخ حکومت استرالیا به عنوان یک لکه تاریک شناخته می‌شود. و مسئولین دولتی سعی در دلجویی از بومیان دارند. (در 27نوامبر سال 2012 آقای کمپل نیومن سروزیر ایالت کوئینزلند در مراسمی رسمی که مستقیماً از سوی تلوزیون استرالیا پخش می شد از تمامی قربانیان و خانواده های آنان عذرخواهی کرد).

از 1966 سیاست دیگری تحت عنوان سیاست یکپارچگی (Integration) با دادن مجوز مهاجرت به افراد برجسته غیراروپائی خط بطلانی بر سیاست استرالیای سفید کشید.

پس از اعمال این سیاست، استرالیا با وضعیت جدیدی از بحران اجتماعی روبرو شد. حضور اروپائیان و بومیان با مذاهب و فرهنگ های متفاوت اعمال سیاست یکپارچگی را با مشکل مواجه ساخته بود. پس ازسال 1970 مسئولین استرالیا ضمن درک موضوع به چاره اندیشی پرداختند و در نتیجه پایه های سیاست چندفرهنگی یا همان مولتی کالچرالیزم از سال 1972 رسماً شکل گرفت و طبق آن گروه های اقلیت توانستند زبان و میراث فرهنگی خود را حفظ کنند. بر اساس این سیاست و قوانین و مقررات داخلی نیز تدوین شد و در همه ارکان حکومتی تسری یافت. وزارتخانه های مهاجرت و مولتی کالچرال، متولی اعمال این سیاست ها در دولت فدرل و ایالتی شدند.

در بخشی از گزارش دولت استرالیا در سال 1978 آمده است: "ما به این اعتقاد رسیده ایم که مهاجرین حق دارند تا هویت فرهنگی و نژادی خود را حفظ نموده و این سیاست قطعاً بهترین سیاست جهت حفظ منافع ملی کشور به حساب می آید. مردم کشور نیز باید تشویق شوند تا از این سیاست تبعیت کنند. ما قویاً این ادعا را رد می کنیم که تنوع فرهنگی خود به خود منتج به اختلاف و تقسیم بندی داخلی می گردد. بلکه معتقدیم که نزاع و تضاد بین گروه ها نتیجه فشارهای فرهنگی و عدم به رسمیت شناختن تنوع نژادی و فرهنگی در کشور می باشد."

دولت فدرال استرالیا سعی نموده است تا تنوع فرهنگی را تضمین نماید و از طریق ارائه اصول و سیاست های مبنی بر تحمل و بردباری، برخورد انسانی و احترام متقابل به پیامدها و چالش های چنین جامعه ای بپردازد. اصطلاح "سیاست چندفرهنگی" بیانگر شیوه ای است که دولت استرالیا به مدیریت استفاده از فرصت های پدید آمده از تنوع فرهنگی پرداخته است و همچنین به مقابله با چالش های ناشی از تنوع فرهنگی توجه دارد. به هر حال حضور گروه ها و قومیت های مختلف از 200 کشور با تنوع نژادی و فرهنگی سبب شده تا استرالیا هم از لحاظ جغرافیایی و هم از دیدگاه فرهنگی به یک جامعه چندفرهنگی تبدیل شود.

دولت استرالیا تلاش گسترده ای برای ایجاد بستر مالتی کالچرالیزم داشته و با تدوین و تصویب قوانین و مقررات در این راستا مردم کشور اعم از ساکنین اصلی و یا مهاجرین را به گونه های مختلف جهت تبعیت از این سیاست ترغیب وتشویق می نماید. احترام به آزادی و شأن مقام فردی، یکسان بودن مرد و زن در برابر قانون، آزادی مذاهب، اعتقاد به حاکمیت قانون، حمایت از دموکراسی پارلمانی و ایجاد فرصت های مساوی برای افراد فارغ از نوع نژاد، مذهب و اعتقادات آنها از ویژگی های مولتی کالچرالیزم یا چندفرهنگی است.

 روزنامه های مهم استرالیا

  نشریه ایلاورا مرکوری کتابخانه ملی استرالیا

روزنامه ایلاورا مرکوری ( (The Illawarra Mercuryیکی از نشریات معتبر استرالیا می باشد که دارای چندین دهه فعالیت انتشاراتی می باشد. این نشریه یکی از قدیمی ترین روزنامه های استرالیا محسوب می گردد. روزنامه ایلاورا مرکوری کار خود را در سال 1855 آغاز کرد و از ماه دسامبر سال 1949 تاکنون بدون وقفه بصورت یک روزنامه  فعال و  نسبتا پر تیراژ روزانه ایالت نیو ثاث ولز به فعالیت انتشاراتی خود ادامه داده است.  این نشریه هم اکنون بصورت روزانه (دوشنبه تا جمعه) تحت عنوان "روزنامه ایلاورا مرکوری" و در روزهای تعطیل شنبه تحت عنوان "ولونگونگ" (Wollongong) در شهر ولونگونگ که سومین شهر بزرگ در ایالت نیو ثاث ولز محسوب می گردد، منتشر می گردد. این روزنامه از دهه 1960 تاکنون در زمینه سابقه مدیریتی و همچنین استمرار فعالیت های رسانه ای خود در استرالیا بی رقیب بوده است. روزنامه ایلاورا مرکوری نخستین بار در سال 1855 توسط توماس گارت (Thomas Garrett) و دبیلو اف کاهیل (W.F. Cahill) منتشر گردید. این روزنامه برای مدتی نیزبدلیل انتشار تصاویر خنده دار، کارتن های انتقادی و نقدهای فکاهی این نشریه در نزد ساکنین منطقه ایلاورا  و ایالت  نیوثاث ولز تحت عنوان "ماکری" (The Mockery) شهرت داشت. ولی از زمانیکه آقای پیتر کالن (Peter Cullen) سردبیری این  روزنامه را بعهده گرفت، این نشریه از یک شکل یک روزنامه فکاهی به صورت یک روزنامه سیاسی، اقتصادی - ورزشی و با استاندارهای روز رسانه ای منتشر گردید. این نشریه گذشته از شهر سیدنی و منطقه ایلاورا  در بیشتر نقاط و شهرهای بزرگ ایالت نیو ثاث ولز در دسترس خوانندگان آن قرار می گیرد. این روزنامه بخاطر پوشش خبرهای ورزشی بویژه مسابقات اسب دوانی از اعتبار خاصی برخوردار می باشد. روزنامه ایلاورا مرکوری در سال 2005 بعنوان نشریه سال استرالیا انتخاب گردید. کاریکاتوریست این روزنامه، وینسه او فارل (Vince O’Farrell) نیز نخستین بار در ماه سپتامبر 2001 جایزه بین المللی بهترین کاریکاتوریست استرالیا را بخاطر طرح کاریکاتور مجمسه آزادی که قطرات اشک از چشمان او جاری و برروی گونه های آن می غلطد، را بخود اختصاص داد. آقای وینسه او فارل شش بار دیگر نیز جایزه جایزه بین المللی بهترین کاریکاتوریست استرالیا را بخاطر کاریکاتور های مختلف، از آن خود کرده است. این روزنامه عمدتا از حزب کارگر استرالیا حمایت می کرده است، ولی در انتخابات ایالتی در سال 2011 در ایالت نیوثاث ولز از حزب لیبرال استرالیا حمایت کرد. آقای آلیستیر لنگفورد - ویلسون (Alistair Langford-Wilson) یکی از روزنامه نگاران برجسته استرالیا، از ماه آپریل 2012 بعنوان  سر دبیر و صاحب امتیاز این روزنامه منصوب شده است. روزنامه ایلاورا مرکوری از سال 1969 تاکنون بعنوان یکی از انتشارات فعال و حرفه ای موسسه نشریاتی نیوزلیمتد (News Limited) در استرالیا بکار خود ادامه داده است. تیراژ این روزنامه در طی چند سال اخیر نیز از 20.000 نسخه در روز به 50.000 نسخه در روز افزایش یافته است. در حال حاضراین نشریه بمانند بسیاری دیگر از روزنامه های استرالیا، با تغییر فرمت بصورت تابلوئی (Tabloid Size) منتشر می گردد. روزنامه ایلاورا مرکوری در حال حاضر ازنقطه نظر گرایش های سیاسی وابسته به چپ میانه (Centre Left) می باشد.

 نشریه اگزمینر کتابخانه ملی استرالیا

نشریه اگزمینر  (The Examiner) یکی دیگر از نشریات بسیار معتبر و قدیمی ایالت تاسمانی  استرالیا محسوب می گردد که دارای چندین دهه فعالیت انتشاراتی مستمر می باشد. این نشریه  در حال حاضر در شهر  لانسستون (Launceston) واقع در شمال شرقی ایالت تاسمانی بصورت روزانه (دوشنبه تا شنبه) منتشر می گردد. نشریه اگزمینر برای نخستین بار در دوازدهم ماه مارس 1842  توسط  جیمزآیکنهد (James Aikenhead) منتشر گردید. این نشریه ابتداء با سردبیری آقای جان وست (John West) بصورت یک روز درهفته (روزهای شنبه) در دسترس خوانندگان آن قرار داده شد. شش ماه بعد با گسترش فعالیت این نشریه، اگزمینر در دو نوبت در هفته  در روز های شنبه و چهارشنبه منتشر گردید. در سال 1853 نشریه اگزمینر با ایجاد تغییراتی، بصورت سه روز در هفته (شنبه، سه شنبه و پنجشنبه) در اختیارخوانندگان آن قرار داده شد. این نشریه از تاریخ   دهم ماه آپریل 1866 میلادی بصورت روزانه ( دوشنبه تا شنبه) منتشر گردید و انتشار آن تا 16 فوریه سال بعد (1867) ادامه داشت. ولی از تاریخ 16  فوریه 1867 این نشریه بار دیگر بصورت سه روز در هفته (شنبه، سه شنبه و پنجشنبه) منتشر و تا تاریخ21 دسامبر 1877 فعالیت انتشاراتی خود را به همین شکل ادامه داد. نشریه اگزمینراز تاریخ 21 دسامبر 1877 بار دیگر بصورت روزانه ( دوشنبه تا شنبه) منتشر گردید. این نشریه در فاصله سالهای 1901 تا 1935 فعالیت انتشاراتی خود تحت عنوان "ویکلی کورئیر" (The Weekly Courier) ادامه داد. در فاصله سالهای 1924 تا 1984  این نشریه همکاری مشترک خود را با یکی از نشریات عصر شنبه های ایالت تاسمانی تحت عنوان "ستردی ایونینگ اکسپرس" (The Saturday Evening Express) آغاز کرد. نشریه "ستردی ایونینگ اکسپرس" از تاریخ 1984 با عنوان جدید خود "ساندی اگزمینر" (The SundayExaminer) منتشرگردید که از آن تاریخ تاکنون این نشریه بصورت روزانه (دوشنبه تا  شنبه) با عنوان اصلی خود "اگزمینر" و روزهای تعطیل یکشنبه، تحت عنوان "ساندی اگزمینر" بدون وقفه در اختیار خوانندگان این نشریه قرار داده شده است. این نشریه ابتداء با مالکیت سازمان انتشاراتی "ای ان تی لیمیتد" ENT Limited)) منتشر گردید. اگزمینر بعدها به "گروه رورال پرس" (RuralPress) واگذار گردید.  این نشریه در حال حاضر بخشی از سازمان رسانه ای فیرفاکس ( Fairfax Media) محسوب می گردد. نشریه اگزمینر بمانند بسیاری از دیگر روزنامه های استرالیا بصورت تابلوید ((Tabloid Size نیز منتشر می گردد. این روزنامه دارای پیوند های بسیار نزدیکی با دیگر روزنامه های خارجی تحت مالکیت کمپانی فیرفاکس، از جمله روزنامه سیدنی مورنینگ هرالد می باشد.  این نشریه همچنین بصورت آنلاین در اختیار مشترکین قرار داده می شود. بر اساس آخرین آمار های ارائه شده ( در ماه سپتامبر2008)  تیراژ انتشارات این روزنامه در روزها هفته (دوشنبه تا شنبه) بالغ بر 84.000  نسخه در روز می باشد. این نشریه حدود 178000 نفر نیز خواننده آنلاین  این نشریه می باشند. تیراژ روزهای  یکشنبه این  نشریه  تحت عنوان The SundayExaminerنیز بالغ بر 100.000 نسخه و تعداد خوانندگان آنلاین آن حدود 269.000 نفر می باشد.  نشریه اگزمینر ایالت تاسمانی ازنقطه نظر گرایش های سیاسی وابسته به حزب حاکم یعنی جناح چپ میانه (Centre-Left) می باشد.در حال حاضر رئیس تحریره این نشریه آقای مارتین گیلمور (Martin Gilmour) می باشد.

 نشریه جیلانگ ادورتایزر (ویکتوریا) کتابخانه ملی استرالیا

  نشریه جیلانگ ادورتایزر (The Geelong Advertiser) یکی از نشریات معتبر روزانه استرالیا می باشد که دارای چندین دهه فعالیت انتشاراتی می باشد. این نشریه در واقع قدیمی ترین روزنامه ایالت ویکتوریا و دومین روزنامه قدیمی استرالیا محسوب می گردد.  نشریه جیلانگ ادورتایزر برای نخستین بار در تاریخ 21 نوامبر 1840 در شهر ملبورن (مرکز ایالت ویکتوریا) منتشر گردید.  این نشریه همچنین در سال 2009 بعنوان "روزنامه سال" منطقه پاسفیک برگزیده شد. تیراژ این روزنامه از زمانیکه تحت مالکیت کمپانی نیوزلیمیتد (News Limited) در آمد از 25.000 نسخه در روز به 90.000 نسخه در روز افزایش یافت. مقدمات بنیان این نشریه در واقع توسط یک مهاجر اسکاتلندی به نام جمیز هاریسون ( James Harrison) که در سال 1837 به شهر سیدنی مهاجرت کرده بود و با آشنائی وی با یک کمپانی انتشاراتی انگلیسی به به نام "Tegg & Co" که در شهر سیدنی مستقر بود، پایه گذاری شد. در ادامه همین آشنائی آقای جمیز هاریسون در سال 1839 به شهر ملبورن نقل مکان

می کند. در این شهر وی با یک حروفچین به نام جان پاسکو فاکنر John PascoeFawkner)) ارتباط برقرار می کند و مدتی بعد نخستین روزنامه این ایالت را با مشارکت و همکاری جان پاسکو فاکن منتشر در روز شنبه 21 نوامبر 1840می نماید. نخستین نسخه روزنامه جیلانگ ادورتایزر با مالکیت آقای جمیز هاریسون بصورت یک روز در هفته در منتشر گردید.

اولین عبارتی که در نخستین نسخه این روزنامه به چاپ رسید و توجه خوانندگان این روزنامه را به خود معطوف کرد، شعر زیبای ذیل می باشد که همچنان بصورت متنی طلائی که در یک  قاب گنجانده شده است در دفتر مدیرتحریه این روزنامه خودنمائی می کند. این قطعه شعر زیبا چنین آغاز می گردد:

 آن زمان که نخستین آوای پرتوان  طنین انداز شد When first that mighty shout was heard

حقیقت در قالب یک هاله روشنائی تابناک قیام کرد Truth rose in radiant light ensphered

تا مخاطبین  خود را پیام دهد The Nations to address

آنگاه مطبوعات بارورشد! Bring forth the press!

در طی 7 سال اول فعالیت این نشریه، روزنامه جیلانگ ادورتایزر در اندازه کوچک  و بصورت چاپ دستی چوبی منتشر می گردید. ولی بعد از این زمان این روزنامه با تغییر سایز، در اندازه معمول کنونی و همچنان با چاپ دستی چوبی منتشر می گردید. در سال 1858این نشریه با پیشرفت فن چاپ، بااستفاده ازماشین چاپ که با بخار آب کار می کرد، منتشر گردید.  صفحه اول این نشریه تا سال 1924 بیشتر جنبه تبلیغاتی داشت و مطالب خبری و رسانه ای بعضا در صفحات بعدی قرار داشت. ولی از 21 ژوئن 1924 این روزنامه با افتتاح بخش خبری ویژه خود، بصورت روزانه و حرفه ای منتشر و صفحه اول خود را  نیز به مطالب خبری و رسانه ای اختصاص داد. تا قبل از این تاریخ روزنامه ها بطور معمول صفحه اول خود را به تبلیغات طبقه بندی شده اختصاص می دادند. نشریه جیلانگ ادورتایزر با این حرکت حرفه ای، در واقع تحولی را در نوع درج مطالب در صنعت رسانه ای آنزمان بوجود آورد. نشریه جیلانگ ادورتایزر در حال حاضر بصورت روزانه (دوشنبه تا شنبه) منتشر و در سراسر ایالت ویکتوریا و ایالت های مجاور در اختیار خوانندگان این نشریه قرار می گیرد. این نشریه بمانند بسیاری دیگر از روزنامه های استرالیا، با شروع بازی های المپیک در استرالیا در سال 2000 ، با تغییر فرمت بصورت تابلوئید ((Tabloid Size منتشر گردید. این نشریه همچنان بعنوان یکی از انتشارات فعال و حرفه ای موسسه نشریاتی نیوزلیمتد (News Limited) در استرالیا بکار خود ادامه می دهد.  تیراژ انتشاراتی این روزنامه در روزها هفته (دوشنبه تا شنبه) بالغ بر 90.000  نسخه در روز می باشد. در حال حاضر صاحب امتیاز این روزنامه آقای نیک پاپس (Nick Papps) می باشد. نشریه جیلانگ ادورتایزر شهر ملبورن ازنقطه نظر گرایش های سیاسی عمدتا وابسته به جناح میانه رو (Moderate) می باشد.

منبع: نمایندگی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران

تهیه کننده:اعظم یزدان پناه